De overeenkomsten tussen jagende honden en vechtende ex-partners….
Vandaag liep ik met mijn lieve, prachtige en goedgehumeurde jachthonden Baloo en Gijsje door de polders op het eiland van Dordrecht.
Ik hou van dit eiland: het is groot en divers. Bebouwing en natuur, de oude monumentale binnenstad van Dordrecht met zijn vele straatjes, steegjes en havens. De lommerrijke buitenwijken, de rivieren die eromheen lopen.
Wandelen op dit eiland kan op verschillende plekken. Je hebt uiteraard de stadsparken, handig voor de korte uitlaat rondjes. Aan de zuidkant van het eiland zijn verschillende (nieuwe-) natuur gebieden te vinden. Een aantal plekken daarvan zijn aangewezen door de gemeente als honden-losloop gebied. Ideaal dus voor de wandelingen waar ik ruim de tijd voor kan en wil nemen op de momenten dat ik en de honden dat nodig hebben.
De honden los, spelen met elkaar, samen achter ballen aanrennen, frisse duiken nemen in plassen, beken en rivieren.
Blubber
Vandaag was het druilerig. Ik had uit voorzorg mijn blubber-laarzen en blubber-jas aangetrokken. Geen overbodige luxe: de paden waren blubberig, alles glibberde en het was zacht aan het motregenen. De honden renden om mij heen.
De jongste hond Gijsje -vergelijkbaar gedrag als met een Teletubbie: “nog een keer, nog een keer, nog een keer”, plonzend in het water achter de bal aan.
De oudste hond Baloo snuffelde met geconcentreerde rust in de pollen, het riet langs de oevers en ving de geuren van het land en de overvliegende ganzen in formatie.
In mijn praktijk begeleid ik naast individueel en partners ook gezinnen en nieuw-samengestelde-gezinnen.
Bij 2 van deze gezinnen in mijn praktijk is de echtscheiding meer dan 6 jaar geleden uitgesproken, bij beide situaties zijn jonge minderjarige kinderen betrokken.
De hulpvragen bij de aanmelding van deze 2 gezinnen (die uiteraard totaal geen kennis van elkaar hebben), zijn vergelijkbaar: hulp bij een betere communicatie met elkaar en over afspraken en gedrag over de kinderen. Op zich geen vreemde vraag natuurlijk. Als je gaat scheiden van elkaar en er zijn jonge kinderen bij betrokken, dien je een ouderschapsplan op te stellen samen.
Na jaren kan het zijn dat de gemaakte afspraken bijgesteld moeten worden, of dat in de praktijk is gebleken dat de gemaakte afspraken niet -meer- uitvoerbaar zijn. Want ook de kinderen worden ouder en hebben veranderingen in hun leven, school, sport, vrienden, behoefte’s en verlangens.
Partners scheiden, ouders blijf je je leven lang.
En als je er dan als 2 ex-partners samen niet uitkomt, is het handig en prettig om er een onafhankelijke ‘derde’ bij te kunnen betrekken om mee te denken, een kritische blik en vraag op te werpen, een issue vanuit een ander perspectief aan te vliegen. Emotie’s en feiten te kunnen herkennen en eventueel te temperen of kanaliseren.
Om zo samen tot een nieuw plan te komen die werkbaar is voor alle partijen, passend bij de levensfase van het moment. Met als belangrijkste en hoogste doel: het welzijn, de veiligheid en harmonieus opvoedingsperspectief van de kinderen.
Bij beide gezinssystemen is er bonje. De ex-partners zijn het oneens over elkaars aanpak en invulling van de rol als ouder.
Bij systeem A loopt een rechtszaak van de ene ouder -moeder- tegen de ander -vader- met als doel om een verhuizing van vader met de kinderen naar een andere stad tegen te kunnen houden. Moeder en haar nieuwe liefde zijn van mening dat vader en zijn nieuwe partner manipuleert, de kinderen tegen hun opzet. Deze nieuwe partner blijkt in de gesprekken die hebben plaatsgevonden in mijn praktijk, maar moeilijk in staat te zijn tot zelfreflectie.
Bij systeem B is het de moeder die vader heeft gevraagd om samen naar mijn praktijk te komen. Moeder heeft grote zorgen over het aanstaande huwelijk van vader en is het niet eens over hoe hij hier mee omgaat naar hun zoon. Zij zegt dat hun zoon bang is van vader, hij is dreigend en dominant, verteld zij. Moeder verwijt vader daarbij dat het alimentatie bedrag dat jaren geleden was vastgesteld niet meer in verhouding staat tot de kosten van een beginnende puber die hun zoon inmiddels is geworden.
Ooit hadden zij uit liefde voor elkaar gekozen
Beide gezinssystemen houden zielsveel van hun kinderen. De moeite die zijn nemen om samen in gesprek te komen en blijven, het willen verbeteren van hun communicatie, maakt duidelijk dat zij allemaal het beste voorhebben met hun kroost. Samen naar een praktijk komen, betekend per definitie dat je je kwetsbaar opstelt.
Daar is lef en moed voor nodig.
Wat echter naar de achtergond verdwenen lijkt te zijn, is de reden en achterliggende oorzaken van waarom zij ooit van elkaar gingen scheiden. De verwachtingen zijn vaak hoog gespannen als mensen met dit soort hulpvragen de praktijk binnen komen. Ooit hadden zij uit liefde voor elkaar gekozen, hebben zij samen besloten een gezin te willen stichten.
In die periode van het leven, ligt het niet voor de hand er aan te denken dat je dan jaren later én uit elkaar bent gegaan, én het ongelofelijk oneens blijkt te zijn over elkaars opvoeding-stijlen en keuzes voor prioriteiten in het dagelijks leven.
Gezinssysteem A zit met de armen over elkaar briesend en snuivend met advocaten lijnrecht tegenover elkaar naast hun advocaten in de rechtszaal. Gezinssysteem B vierde tot heel recent samen in redelijke harmonie de verjaardag van hun zoon gezamenlijk en in goed overleg.
Maar nu zitten zij op de bank in mijn praktijk. Woorden komen niet meer aan, mogelijke oplossingen zijn in rook opgegaan en worden door de andere partij niet meer gehoord of serieus genomen.
En ik zit daarbij. Observeer, vraag, luister, verduidelijk, vraag door, onderzoek patronen, zoek naar betekenissen, vertaal gevoelens, verlangens en behoeftes.
Maar ook: zoek ieders persoonlijke grenzen, achtergronden van de individuen, bepalende gebeurtenissen in de levensloop. Om helder te krijgen wat maakt dat er gedacht wordt, zoals er gedacht wordt. Waarom er gesproken en verwacht wordt, zoals het gesproken en verwacht wordt. Mijn opdracht is mede om te verduidelijken, te vertalen, te relativeren, emoties en feiten te onderscheiden. En om acceptatie -tot op zekere hoogte…- van de verschillen tussen de ex-echtelieden en hun nieuwe partners op tafel te krijgen.
Moeite doen
En opnieuw gooi ik met de bal. Een werpstok heb ik als hulpmiddel, dan gooit verder en sneller. De honden zullen er dan moeite voor moeten doen om de bal te vangen, harder rennen is uiteindelijk moe zijn aan het einde van de wandeling.
Zij blij, ik blij. Want 2 over-actieve en tot de nok toe gevulde energieke jachthonden in huis…. Dat wil je niet!
Ik werp de bal, opnieuw en opnieuw.
De bal kijk ik na, de honden vangen de bal met hun blik en volgen de lijn waarheen hij neer zal komen op de grond. Vlak voor het moment -een fractie van secondes- dat de bal de grond zou moeten raken, steekt een haas zijn kop omhoog uit het hoge gras. De bal komt met een harde ‘pok’ op de kop van de haas terecht. Haas schrikt. De twee honden lijken een moment stil te staan in hun sprint achter de bal aan.
De haas rent weg. De 2 honden gaan er achter aan…..
Altijd gaat het goed, maar nu…
Mijn jarenlange ervaring met verschillende honden, de tientallen uren gehoorzaamheid- en jacht-trainingen ten spijt…. De honden rennen achter de haas aan, dwars door de velden, over akkers, zwemmend door sloten en velden. Honderden meters ver, naast elkaar, schouder aan schouder. Ze luisteren niet naar mijn commando te komen, niet naar het fluitje wat betekend dat ze ‘voor’ moeten komen. Altijd gaat het goed, maar nu hadden ze samen anders besloten: wortels in de oren een gaan.
Systeem A heeft mij ‘hun partij’ willen maken. Moeder steunt haar vriend in zijn denkwijze. Zij wilden samen het gelijk aan hun kant, de bevestiging horen van mij aan hun, dat zij juist handelden met hun rechtszaak, hun kijk op de ex-partner die niet mocht gaan verhuizen naar de andere stad.
Vader van Systeem B gaf mij zowaar een nieuw beroep: hij beweerde dat ik een juridisch geschoold mediator zou zijn… Dus zou ik hem moeten steunen in de afwijzing van hem aan zijn ex-partner om in te gaan op haar verzoek meer alimentatie te gaan ontvangen voor hun inmiddels pre-puberende zoon.
Stabiel en betrouwbaar
Ik ben geen mediator. Ik ben geen ‘partij’ voor 1 kamp. Wel ben ik therapeut met 30+ jaar ervaring. En specialisaties in systemische relatietherapie en narratieve therapie.
Mijn visie is dat kinderen kwetsbaar zijn en ten alle tijden beschermd dienen te worden. Niet omdat ik ‘het beter weet’, maar om kinderen hun stem te geven. En ouders en verzorgers begrip en inzicht helpen te ontwikkelen zodat ook zij de positie en behoefte van hun kinderen zien, herkennen, erkennen en als volwassen stabiele ouder-partners samen naast elkaar kunnen staan voor hun kinderen. Stabiel en betrouwbaar.
En, ook ik ben mens, mét mijn eigen rugzak aan ervaringen, kwetsuren, verdriet en pijn.
Soms ‘vergeet’ ik dat ik ook mijzelf moet beschermen. Tegen de druk en verwachting van anderen om te móéten kiezen, de dunne grens van weten en vinden, voelen en kiezen.
Mijn streven om ‘meervoudig onpartijdig’ te zijn, is een belangrijke waarde voor mij. Maar kan wel degelijk vervagen of een blinde vlek worden, met name als het gaat over kinderen 'in de verdrukking'.
Want ik wil goed doen. Geen fouten maken, geen misstap zetten. Er zijn, voor iedereen. Altijd.
Het was een prachtig gezicht om mijn 2 honden schouder aan schouder een poging te zien doen de haas in te halen. Maar het mocht niet, ik had geen toestemming gegeven, vloot hun letterlijk terug. Het was niet veilig, dit was niet het plan en zij moesten naar mij luisteren.
Dat deden ze, na een poosje…
De jongste kwam zwemmend door een sloot in een rechte lijn terug bij mij. De oudste hond nam er zijn tijd voor. Nam nog een afslag hier en daar. De honden eenmaal aangelijnd en buiten adem liepen we samen terug naar de parkeerplaats. Ik met hartkloppingen in mijn keel. Het had ook mis kunnen gaan.
Gedachte’s buitelen over elkaar heen door mijn hoofd; “als een mede-jachthond eigenaar dit nou maar niet gezien heeft”, “je moet je schamen dat je je eigen honden blijkbaar niet 100% onder controle hebt…”.
Over zowel systeem A als B, ben ik met collega’s in gesprek te gaan. Om mijn handelen en werkwijze te reflecteren. Zodat mijn nekharen niet meer omhoog hoefden te staan en mijn hartslag weer rustig kon worden.
Jagende jachthonden en vechtende ex-echtelieden met hun nieuwe partners.
Het kan een hoop losmaken…
Ik lees mijn boeken. Praat met collega’s. Lees aantekeningen van studies terug. Ik zit onder de blubber, van top tot teen. De wasmachine draait, de sokken zijn schoon en droog, de thee gezet. En Gijsje en Baloo? Die liggen uitgeput, voldaan en gelukzalig op hun kleedjes in de diepe slaap.
